«Θέλω να δείξω στους ανθρώπους ότι είναι πρόβλημα όλων»

[doriforiki.forumgreek.com]

μΕΤΑΦΡΆΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΤΡΟΠΟ

ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Γιατί πρέπει να σκεφτόμαστε την τροχιά της γης ως οικοσύστημα

Ένα Q&A με τη Moriba Jah, «περιβαλλοντολόγο του διαστήματος» και ολοκαίνουργιο νικητή της επιχορήγησης ιδιοφυΐας MacArthur.

ΤΟΥ DAN KOIS

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022 4:17 Μ.Μ

John D. and Catherine T. MacArthur Foundation

ΤΙΤΙΒΙΣΜΑΜΕΡΙΔΙΟΣΧΟΛΙΟ

Κάθε χρόνο διαβάζω το βιογραφικό όλων των νικητών των υποτροφιών MacArthur «Giius Grant» και κάθε χρόνο υπάρχει ένας νικητής του οποίου η αναφορά με αναγκάζει να αναγνωρίσω τη δική μου απόλυτη και πλήρη άγνοια. Φέτος αυτή η ιδιοφυΐα ήταν η Moriba Jah , μια αστροδυναμική (;) και «περιβαλλοντολόγος του διαστήματος» (?!) στο Πανεπιστήμιο του Τέξας , η οποία, σύμφωνα με το Ίδρυμα MacArthur, «οραματίζεται διαφανείς και συνεργατικές λύσεις για τη δημιουργία μιας κυκλικής διαστημικής οικονομίας που βελτιώνει επίβλεψη των τροχιακών σφαιρών της γης».

Ζήτησα από τον Jah να εξηγήσει σε παρακαλώ τι σημαίνει αυτό, αλλά να προσποιηθείς-απλώς προσποιήσου!-ότι είμαι ομοίωμα. Το αποτέλεσμα ήταν μια συναρπαστική, συγκινητική συζήτηση σχετικά με τα διαστημικά σκουπίδια, το τι σημαίνει «περιβαλλοντισμός» και τη βαθιά πνευματικότητα του σκοτεινού ουρανού. Η συνομιλία μας επεξεργάστηκε και συμπυκνώθηκε.

Dan Kois: «Οι τροχιακές σφαίρες της Γης» σημαίνει ... το μέρος όπου πηγαίνουν οι δορυφόροι;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Moriba Jah: Ναι. Ένας καλός τρόπος για να δούμε ολόκληρο το θέμα των τροχιακών σφαιρών είναι ότι όλο το διάστημα, θα μπορούσαμε να το θεωρήσουμε άπειρο, αλλά εκεί που βάζουμε δορυφόρους είναι πολύ συγκεκριμένα μέρη. Δεν εκτοξεύουμε πράγματα σε τυχαία μέρη στο διάστημα. Επειδή βάζουμε δορυφόρους σε πολύ συγκεκριμένες τροχιές - και μου αρέσει να τους αποκαλώ τροχιακούς αυτοκινητόδρομους ή τροχιακές σφαίρες - αυτές γίνονται όλο και πιο γεμάτες με πράγματα. Όταν τα πράγματα πεθαίνουν, δεν υπάρχει ράμπα από αυτούς τους αυτοκινητόδρομους, να το πω έτσι. Έτσι, πολλά από τα πράγματα μένουν εκεί πάνω για δεκαετίες ή ακόμα και αιώνες μετά το θάνατο του υλικού, ταξιδεύοντας με πολύ υψηλές ταχύτητες.

Έτσι, οι αυτοκινητόδρομοι γύρω από τη γη, σε κοντινή γήινη τροχιά, είναι απλώς γεμάτες χάλια, που πυροβολούν σαν σφαίρες έτοιμες να χτυπήσουν οτιδήποτε. Ποια είναι η «κυκλική οικονομία του χώρου» που ελπίζετε να συμβάλετε στη δημιουργία;

Οι γραμμικές οικονομίες δεν ανησυχούν απαραίτητα για τη διαδικασία διαχείρισης απορριμμάτων. Και έτσι τα τελικά προϊόντα καταλήγουν σε χωματερές και τέτοια πράγματα. Ενώ μια κυκλική οικονομία εστιάζει πραγματικά πρώτα και κύρια στην πρόληψη της ρύπανσης μέσω πραγμάτων όπως η επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση προϊόντων και, στη συνέχεια, η σωστή διάθεση αντί της εγκατάλειψης.

Η «κυκλική οικονομία του χώρου» απλώς το εφαρμόζει στο διάστημα. Το ενενήντα και πλέον τοις εκατό όλων των αντικειμένων που παρακολουθούμε σε τροχιά είναι σκουπίδια. Δεν υπάρχει άλλος τομέας ανθρώπινης δραστηριότητας όπου οι άνθρωποι λένε απλώς, «Ε, αυτό είναι ωραίο. Απλώς πρόκειται να δημιουργήσουμε προϊόντα και το 96 τοις εκατό των πραγμάτων που δημιουργούμε σε αυτό το βασίλειο θα είναι απλώς σκουπίδια με τα οποία πρέπει να ζήσουμε». Αλλά ο χώρος είναι έτσι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Οπότε ναι, είναι η πρόληψη της ρύπανσης στο διάστημα και των τροχιακών συντριμμιών, των τροχιακών σκουπιδιών. Πώς ελαχιστοποιούμε τους δορυφόρους μιας χρήσης; Όπως ακριβώς προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε τα πλαστικά μιας χρήσης, πώς κάνουμε τους δορυφόρους επαναχρησιμοποιήσιμους και ανακυκλώσιμους; Και τότε, όταν δεν μπορούμε να αποτρέψουμε τους δορυφόρους μιας χρήσης, πώς θα τους απορρίψουμε με υπεύθυνο τρόπο;

Στέλνουμε πράγματα στο διάστημα μόνο για 50 χρόνια.

Ναι, από το '57.

Γιατί οι άνθρωποι αντιμετώπισαν τον τροχιακό χώρο με αυτόν τον τρόπο; Τι σημαίνει να σκέφτεσαι τον «περιβαλλοντισμό» σε έναν τόπο που δεν έχει περιβάλλον, τουλάχιστον όχι όπως συνήθως το σκέφτομαι;

Αχα! Εδώ λοιπόν προσπαθώ να κάμψω το μυαλό για να φιλοξενήσει το διάστημα ως ένα επιπλέον οικοσύστημα της Γαίας. Ας πούμε λοιπόν Γαία, γη, σύστημα συστημάτων, έχουμε γη, αέρα, ωκεανό. Και χώρο. Υπάρχει ένα σύστημα συστημάτων που είναι διασυνδεδεμένα. Υπάρχουν αλληλεπιδράσεις μεταξύ αυτών των πραγμάτων. Και παρόλο που ο τροχιακός χώρος δεν έχει απαραίτητα ένα σωρό βιολογικά υλικά μέσα του, όπως στη γη και στον ωκεανό, ο χώρος της τροχιάς κοντά στη γη είναι ένας πεπερασμένος πόρος και θα πρέπει να θεωρείται οικοσύστημα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Εκτός από τους ηθικούς λόγους για να το σκεφτείς έτσι, και όπως λες τη διασύνδεση όλων αυτών των συστημάτων, υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι—προσπαθείς να αποφύγεις να συμβαίνει συνεχώς η πρώτη σκηνή της ταινίας Gravity .

Ναι, σωστά.

Κοιτάζω το Wayfinder , ένα από τα εργαλεία που αναπτύξατε για να απεικονίσετε τι βρίσκεται σε τροχιά, και υπάρχουν τόσες πολλές κουκκίδες . Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα πράγματα δεν συναντούν άλλα πράγματα στο διάστημα όλη την ώρα. Συμβαίνει αυτό στην πραγματικότητα και απλά δεν το ξέρουμε; Ή απλώς ήμασταν πολύ τυχεροί;

Τα πράγματα έρχονται αρκετά κοντά το ένα στο άλλο. Υπάρχουν τόνοι πραγμάτων που έρχονται πάντα σε απόσταση 10 μιλίων το ένα από το άλλο. Και μέχρι στιγμής ήμασταν τυχεροί που δεν είχαμε πολλές μεγάλες συγκρούσεις. Το τελευταίο πραγματικά σημαντικό συνέβη μόλις πριν από μερικά χρόνια, και πριν από αυτό υπήρχε ένας νεκρός ρωσικός δορυφόρος που χτύπησε έναν ενεργά ελεγχόμενο δορυφόρο Iridium που παρείχε επικοινωνία το 2009 και δημιούργησε χιλιάδες σκουπίδια. Γιατί αυτό συμβαίνει όταν αυτά τα πράγματα συγκρούονται. Τα μεγαλύτερα πράγματα γίνονται μικρότερα πράγματα και τώρα έχουμε περισσότερες σφαίρες. Νομίζω ότι υπάρχουν πολλές μικρότερες συγκρούσεις που συμβαίνουν συνεχώς, τα πράγματα γίνονται λάθη, παρόλο που αυτές δεν είναι, όπως, συγκρούσεις με το τέλος της αποστολής. Ως επί το πλείστον, είναι απλώς—δεν θέλω να πω τύχη. Δεδομένου ότι λανσάρουμε όλο και περισσότερα πράγματα,

Αχα! Εδώ λοιπόν προσπαθώ να κάμψω το μυαλό για να φιλοξενήσει το διάστημα ως ένα επιπλέον οικοσύστημα της  Γαίας.— Μορίμπα Τζαχ

Οι εταιρείες απλώς στέλνουν τους δορυφόρους τους σε όποια λωρίδα τους φαίνεται καλύτερη.

Σωστά.

Είστε προφανώς ένα άτομο με σκληρή επιστήμη, αλλά βλέπω επίσης αυτές τις υποδείξεις του άρρητου στον τρόπο που παρουσιάζετε και μιλάτε για τη δουλειά σας. Αυτές οι αναφορές στη Γαία, για παράδειγμα. Υπάρχει μια αναφορά στη δήλωση του MacArthur για το «ντάρμα» σας. Μπορώ να ρωτήσω, πώς διασταυρώνονται τα πνευματικά σας συστήματα πεποιθήσεων με τη δουλειά σας;

Είναι ένα και το αυτό. Είναι συνυφασμένα. Είναι ένα κοινό ύφασμα. Η πνευματικότητά μου και η δουλειά μου, η επιστήμη μου, είναι όλα ένα και το αυτό. Δεν υπάρχει τρόπος να ξεχωρίσω το ένα από το άλλο για μένα.

Πώς ήρθες σε αυτόν τον τομέα;

Ω άνθρωπος. Όταν τελείωσα το λύκειο, κατατάχτηκα στην Πολεμική Αεροπορία και ήμουν αστυνομικός ασφαλείας. Βασικά, φύλαγα πυρηνικά στη Μοντάνα στην αεροπορική βάση του Μάλμστρομ. Και κατά τη διάρκεια των νυχτερινών μου βάρδιων - που ήταν βαρετές σαν κόλαση, παγώνοντας τον πισινό μου - δεν είχα βρεθεί ποτέ σε μέρος με τόσο σκοτεινούς ουρανούς στη ζωή μου. Μεγάλωσα στο Καράκας της Βενεζουέλας. Βλέποντας τον νυχτερινό ουρανό και όλα αυτά τα αστέρια, δεν είχα δει ποτέ πραγματικά τον Γαλαξία με αυτόν τον τρόπο. Δεν είχα δει ποτέ το Βόρειο Σέλας και τέτοια πράγματα. Και είμαι σαν, Ουάου. Και με συνέδεσε με το υπόλοιπο σύμπαν. Ο χώρος δεν είναι άδειος, είναι γεμάτος: πλανήτες, γαλαξίες, όλα αυτά τα άλλα πράγματα.

 

Ένιωθα μη μόνος .

Παρατήρησα κουκκίδες φωτός να διασχίζουν τον ουρανό που δεν μπορούσα να εξηγήσω. Είμαι σαν UFO; Μερικά από αυτά τα πράγματα εξαφανίζονταν στη μέση του ουρανού, κάτι που ήταν φρικτό για μένα. Και μετά, όταν άρχισα να κάνω περισσότερη έρευνα, διαπίστωσα ότι αυτά ήταν ανθρωπογενή αντικείμενα που αντανακλούσαν το φως του ήλιου, και αυτά που εξαφανίζονταν ήταν επειδή πήγαιναν πίσω από τη σκιά της γης, επισκιάζονταν από τη γη. Και ήμουν σαν, Ουάου, θέλω πραγματικά να μάθω περισσότερα για αυτό.

Αυτή η μη μοναξιά είναι διαφορετική από το πώς οι άνθρωποι συχνά μιλούν για τις σκληρές επιστήμες και για την τεχνολογία. Το συνδέετε τόσο άμεσα στη διασύνδεση όλων αυτών των συστημάτων ανθρώπων και πλασμάτων και του σύμπαντος. Το βρίσκω πολύ συγκινητικό.

Οι άνθρωποι με ρωτούν, ποιο θεωρώ ότι είναι το πιο δύσκολο πράγμα να λυθεί όταν πρόκειται για αυτά τα μεγάλα προβλήματα; Είναι τεχνικό; Είναι σκληρή επιστήμη; Είναι μαλακή επιστήμη; Είναι πολιτικό; Και λέω ότι στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα από αυτά τα πράγματα. Είναι η έλλειψη ενσυναίσθησης. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Τις περισσότερες φορές, όταν μιλάω για αυτό το πρόβλημα, αρχικά, οι άνθρωποι λένε, «Θεέ μου, ποτέ δεν συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν όλα αυτά τα πράγματα». Αλλά συνήθως το επόμενο πράγμα που ακολουθεί για πολλούς ανθρώπους είναι, «Λοιπόν, αυτό δεν είναι το πρόβλημά μου». Όταν οι άνθρωποι λένε, «Λοιπόν, δεν είναι δικό μου πρόβλημα», είναι επειδή θεωρούν τον εαυτό τους ή την κατάστασή τους ως ανεξάρτητη από το πράγμα που τους παρουσιάζεται.

 

Πιστεύω ότι αυτή η ιδέα της ανεξαρτησίας είναι ψευδής. Δεν υπάρχει πραγματική ανεξαρτησία. Μπορεί να ξεφύγετε από τα αποτελέσματα μιας αιτίας στη διάρκεια της ζωής σας, αλλά αυτά που αγαπάτε και αυτά που γεννιούνται από αυτούς που αγαπάτε δεν θα το ξεφύγουν. Και για μένα, αν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι είναι ανεξάρτητοι από μια δεδομένη κατάσταση, τις περισσότερες φορές είναι επειδή δεν έχουν κοιτάξει αρκετά βαθιά, δεν έχουν κοιτάξει αρκετά, δεν έχουν κοιτάξει αρκετά μακριά. Και έτσι, μέρος της αποστολής μου να στρατολογήσω την ενσυναίσθηση είναι να δείξω στην ανθρωπότητα αποδείξεις αυτής της διασύνδεσης, έτσι ώστε οι άνθρωποι να είναι πιο απρόθυμοι να πουν: «Δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου». Θέλω να δείξω στους ανθρώπους ότι είναι πρόβλημα όλων.

Η πεποίθησή σας ότι βλέποντας στοιχεία θα δημιουργήσει αλλαγή είναι ενθαρρυντική και επίσης ανησυχητική.

Υπό αυτή την έννοια, είμαι αισιόδοξος, άρα αυτό είναι το ντάρμα μου. Πιστεύω ότι είναι εφικτό.

[doriforiki.forumgreek.com]

https://www.youtube.com/watch?v=V2fBfKV_XxM